Laatste deel Thailand

We vliegen van de mooie kusten van zuid Thailand (Phuket) naar het bergachtige en oerwoudrijke Chiang Mai in het hoge noorde van het land. De stad is groot en vol druk verkeer, gebouwen, kraampjes en noem maar op. Als ik de steden van hier vergelijk met steden van thuis of in Australië en Nieuw Zeeland merk ik grote verschillen. De steden thuis in Europa zijn vaak eeuwen oud en gebouwd rond een kerk of kathedraal, wat zorgt voor een duidelijk centrum met een kronkelig ongeorganiseerd grondplan. In het door witte bewoonde deel van Oceanië zijn de steden de laatste 150 à 200 jaar gegroeid deze hebben een rastervormig grondplan alsof het op voorhand door iemand getekend is. De steden hier in Azië hebben een zeer oude geschiedenis met vele stokoude tempels, maar door snelle modernisering zijn er veel nieuwe gebouwen en grote wegen zonder veel nadenken door en in de steden gebouwd. Hierdoor zijn de steden heel groot en onoverzichtelijk met vele verschillende soorten gebouwen door elkaar. Het grond plan is een mengeling van krokel en raster. Chiang Mai heeft een oud stadscentrum met een vierkante gracht en muur erond. Langs weerszijde van de gracht lopen drukke banen en in het oude stadscentrum vind je naast een tempel een grote Citroën garage waardoor het gevoel van oud centrum snel verloren gaat.

We hebben een driedaagse trekking geboekt in de bergen en het oerwoud rond Chiang Mai. De bergen rijzen tot 2500m boven zeeniveau maar ontbreken een boomgrens, rotsen en stijle punten waardoor het een heuvelachtige indruk geeft. Het oerwoud bestaat uit een redelijk open dennen- of loofbos met occasionele bananenbomen en bamboestruiken, dat niet ons voorop gestelde junglegevoel beaamt. De trekking begint met een half uur bamboe raften. Hierbij zit je op een lang vlot van bamboe dat net onderwater gaat door ons gewicht. Er staat een Thai met een lange stok mee op het vlot die zorgt voor navigatie. We zien zonnende slangen, schilpadden en padden langs de waterrand. Na de middag beginnen we te wandelen, de afstanden en tijden die we wandelen zijn nooit erg lang omdat de hitte al snel te veel wordt. We wandelen tussen de rijstvelden over kleine bermpjes die het water vasthouden (door het begin van het regenseizoen zijn de meeste velden nog droog). We passeren een klein bergdorpje met 15 huizen op palen waar overal kippen, varkens en koeien onder en tussen lopen. Er zijn ook veel honden maar die zien er heel wat minder gelukkig uit. Tegen de avond nodigen de dorpelingen ons uit om een match volleybal / voetbal (sepak takraw) te spelen. Dit is een traditionele zuid oost Aziatische sport waarbij er drie spelers aan elke kant van het net een rieten bal over en weer sjotten. De vrouwen en kinderen komen naast het veld kijken hoe de mannen van het dorp zich van hun beste kant laten zien met prachtige omhalen over het hoge net. En wij europeanen doen ons uiterste best om de bal over het net te krijgen. Deze leuke en gezellige bijeenkomst duurt tot het te donker is om de bal te kunnen zien. De trekking eindigt met een half uurtje rijden op de rug van een olifant. We rijden niet mee omdat we het toeristische olifant rijden met tweezit houten stoel niet willen aanmoedigen. Het is tevens al indrukwekkend genoeg om dicht bij zo’n groot en mooi beest te komen en hem aan te raken.De volgende dag bezoeken we een plek waar olifanten worden gered van erbarmelijke omstandigheden. Het hoogste doel van deze organisatie is het weer vrij laten van de olifanten in het wild. Dit gaat niet zo maar omdat de olifanten vaak al verschillende generaties in gevangenschap leven omdat Thailand een oude cultuur heeft van het domesticeren van olifanten. We mogen de olifanten voeden waarbij ze hun grote slurf steeds naar je uitreiken om het beste stukje voedsel te krijgen. Ze zijn ook kieskeurig want als het hen niet helemaal aanstaat gooien ze het eten gewoon terug op de grond. Vervolgens maken we een wandeling met ze, niet op de rug maar aan de hand zoals je met een hond gaat wandelen. We merken snel dat dit niet zo evident is, ze zijn vrij eigenwijs en hebben veel instructies nodig om je te volgen. Bij elke olifant is er dan ook een extra mahoet om de olifanten mee te sturen. De dag eindigt met het wassen van de olifanten, wat ze zeer graag hebben in dit warme weer. Ze rollen in het water en spuiten water met hun slurven. We mogen ze met schuurborstels te lijf gaan, dit hebben ze graag want de dikke olifantenhuid wordt gevoelig als ze nat wordt en begint te jeuken (vandaar dat je ze vaak tegen een boom ziet schuren).

We bereiken Ayutthaya met een zeer mooi ontworpen slaaptrein. Hij is oud maar degelijk, tegen de avond worden de twee zitplaatsen omgevormd tot stapelbedden met gordijntjes en alles erop en eraan. Het slapen zelf ging minder goed omdat de trein zeer veel hobbelt en schommelt. Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand, het is geen grote stad maar hij is vergeven van oude tempel ruïnes en grote parken (wat je niet veel ziet in de steden hier). We merken dat alle tempels van baksteen worden gemaakt, dan geplamuurd en vaak worden er ook nog mozaïeken tegels op gelegd. Bakstenen inzakkende torens zijn speciaal en mooi om te bezoeken omdat ze echt het verleden uitademen.

Kopieren kunnen Aziaten als de besten, dit merken we op vele gebieden. Als eerste zijn de tuktuks in verschillende steden anders maar alle tuktuks in die stad zijn hetzelfde. De tuktuks in Bangkok zijn driewielers met fraaie metalen hekjes en een dwars gepositioneerd fleurig zeteltje, de tuktuk op Koh Lanta is een gewone brommer met een groot metalen zijspan aan gemaakt, in Chiang Mai gebruiken ze grote rode pick up trucks met achterin de bak veel ruimte om een tiental mensen te verplaatsen en in Cambodja gebruiken ze brommers die een soort koets trekken (deze brommers zijn eigenlijk niet krachtig genoeg maar dat vinden ze niet erg, dan gaan we maar traag). Het tweede kopieer gebied is de soevenier markt, alle souveniers zijn nationaal hetzelfde. We komen op een marktje een blinde bedelaar tegen die muziek speelt, al snel merken we dat alle blinden van de omtrek een muziekinstrument bespelen op dat marktje. Er was zefs een bandje van 4 mannen bij, allemaal blind. Zo kan ik nog verschillende voorbeelden bedenken. Ik denk dat het komt omdat ze de groep voor het individu stellen, waardoor creativiteit vermindert en meer samen hetzelfde wordt gedaan. Kijk maar bijvoorbeeld naar hun fanatiek nationalisme. Ook hun regeling omtrent transport voor toeristen is onvoorstelbaar; als je van punt A naar punt B wil en dat houdt bijvoorbeeld in het nemen van een minibus vervolgens een grote bus en dan nog een boot kan je dit boeken in een van de ontelbare bureautjes. Je betaalt en zij schrijven iets op papier uiteindelijk geraakt je zonder problemen op het punt dat je moet zijn en elke schakel in de ketting wordt betaald. Dat lossen ze mooi samen op. Bij ons zie je deze samenwerking minder, er wordt meer aangemoedigd om het individu te ontwikkelen en daar mee uit te blinken.

Thailand is een groot en mooi land waar veel te doen en te zien is. Het reizen is er zeer goedkoop en gemakkelijk. Omdat er veel toeristen komen zijn de meeste transport routes snel en efficiënt gemaakt. Het is ook nog mogelijk om op de goedkope trage manier van de locals te reizen. Onze eerste Aziatische ervaringen waren zeer aangenaam.

Tips and tricks:
- Leer de prijzen van eten en transport kennen dan krijg je een afding voordeel om de juiste prijs bepalen.
- Boek trekkings in Bangkok want vreemd genoeg kunnen zij de goedkoopste prijzen bieden.
- Rij niet op de rug van een olifant met een zetel, je kan ook op andere manieren dicht bij een olifant komen. Een olifant is niet gemaakt om dag in dag uit met toeristen op zijn rug rond te tjokken.
- Om een duik diploma te halen of mooi te snorkelen is Koh Tao het aangewezen eiland, rustig en ongelooflijk mooi onder water.
- De nachttrein tussen Chiang Mai en Bangkok is goedkoop en een ervaring op zich, zeker een aanrader.

Groeten en tot het volgende hoofdstuk (Cambodja)
Ellen en Lukas

P.S. een weetje voor een quiz: Thailand is het enige zuid oost aziatische land dat links rijdt.