Cambodja
Door: Lukas en Ellen
Blijf op de hoogte en volg Lukas
06 Juli 2015 | Cambodja, Phnom-Penh
Onze aankomst in Cambodja begint met een onzekere grensovergang. Het was moeilijk te achterhalen in welke munt we de visa on arrival van Cambodja moesten betalen. Is dat in Cambodjaanse Riel, US Dollar of kan dat nog in Thaise Bath? In Thailand kan je enkel Thaise Bath afhalen van de ATM. Pas bij de uitcheck post van Thailand kon iemand ons vertellen dat we het ook in Thaise Bath konden betalen. We hadden ook pasfoto’s voor Ellen nodig, deze kunnen we laten maken ergens bij een man die Ellen voor een blauwe zeiltje zet en met zijn smartphone snel een foto maakt. Voor we het wisten had hij de foto al afgedrukt. Het is een zeer weinig flaterende pasfoto, pasfoto’s zijn meestal weinig flaterend maar deze slaagt alles. De grensovergang verloopt in drie posten; eerst moet je uitchecken aan de Thaise grens met een foto en een stempel. Dan 200m wandelen en een visa on arrival kopen aan de Cambodjaanse grens. Tenslotte nog eens 500m verder wordt het visa bestempeld (met uitzonderlijk veel verschillende stempels). En dan mag je de Cambodjaanse bodem betreden.
Cambodja is een Aziatisch land en lijkt daarin erg op Thailand maar het zijn de kleine verschillen die ons opvallen. Zoals de wegen: ze zijn beduidend slechter als die van hun buurland, veel putten en gravel met veel stof als gevolg. De taal en het geschrift veranderen ook maar dit is niet echt opvallend want het blijft heel onverstaanbaar. Ze zijn een stuk minder nationalistisch, maar de Thaien hierin kloppen lijkt me onmogelijk. Ze maken hetzelfde soort eten maar in Thailand smaakte het een stuk beter. En ze gebruiken twee munten door elkaar, de US Dollar is de meest gangbare en de Riel wordt gebruikt voor alles wat kleiner is dan een dollar (enkel de Dollar briefjes worden gebruikt). Het duurt al even om je aan een nieuwe munt aan te passen maar met twee munten door elkaar duurt het nog langer. Het land is een stuk armer en minder ontwikkeld als hun buur. Er zijn veel bedelaars en de verkopers en tuktuk chauffeurs belagen je bij elke stap die je neemt in de hoop dat je van hun dienst gebruik maakt. Deze armoede is te begrijpen omdat ze nog maar 40 jaar geleden een verschikkelijke genocide hebben meegemaakt. In deze vier jaar durende bezetting van de Khmer Rouge (onder leiding van Pol Pot) zijn 1,7 miljoen mensen gestorven door hongersnood, slechte medische zorg of afgemaakt voor onbewezen landverraad. De scholen en ziekenhuizen werden als overbodig beschouwd en stopgezet en intelectuelen werden bij bosjes afgemaakt, waardoor het land ineen stuikte en armoede en hongersnood de plak zwaaiden.
We belanden in Siem Reap, een stoffige arme stad met nabijgelegen de giganstische ruïnes van de vroegere beschaving die in de 11de eeuw deze streek bewoonden. Een van deze ruïnes is het alom gekende en bezochte Ankor Wat, een prachtige grote tempel die nog in goede staat verkeert. We zien de prachtige torens van kleur veranderen bij de zonsopgang. De grote tempel heeft een ongeloofelijke symmetrie en wanneer we dichterbij kijken zien we de uitgebijtelde detaillering op de muren. Het een ongelooflijk bouwsel. Die zelfde dag bezoeken we nog verschillende nabijgelegen tempels waarvan er twee uitschieten. De eerste, de Bayon tempel, lijkt in het begin op een grote hoop rotsblokken zonder veel structuur, maar wanneer we de tempel betreden zien we de orde van zeer veel verschillende torens met op elke toren vier uitgehouwen gezicht in elke wind richting. De tweede,Preah Khan, heeft weinig restauratiewerken ondergaan waardoor je kan zien hoe de jungle de tempel overneemt. We zien hele gangen die ingestort zijn door het gewicht van een boom die erbovenop groeit. En boomwortels die grote stenen naar believen verplaatsen zoals zij het willen. Tussen alle jungle kan je nog steeds de grootsheid en de pracht van de tempel zien en voorstellen. Wanneer we met een tuktuk van tempel naar tempel door de hitte rijden voel je hoe groots de beschaving was die hier vroeger leefde.
’s Avonds gaan we naar een circusvoorstelling zien in Siem Reap. Een normaal circus moet rondtrekken om keer op keer hun tent vol te krijgen met nieuwe toeschouwers, maar deze kan gewoon op dezelfde plek blijven door de vele nieuwe toeristen die dag in dag uit het stadje bezoeken. Hun kunde en kunsten waren zeer spectaculair en op hoog niveau, hun verhaal en acteerkunsten waren van mindere kwaliteit maar het meest bewonderenswaardige aan de groep is dat het een circusschool is die kinderen van de straat haalt om ze met een circusopleiding een beter leven te schenken.
Phnom Phen is de hoofdstad gelegen langs de Tonle Sap rivier en de machtige Mekong rivier. Het is een grote drukke stad waar rijk en arm naast elkaar leven. Je ziet veel dikke nieuwe Land Rovers en straatarme bedelaars. Er zijn grote netjes onderhouden lanen die door franse invloed gebouwt lijken te zijn maar de charme van de chans elysee niet kunnen waarmaken. We bezoeken The Royal Palace, een groot complex met prachtige tuinen en gouden gebouwen. Omdat het zondag is loopt het vol met Cambodjanen die de trots van hun land komen bezichtigen. We bezoeken ook het Tuol Sleng museum, dit is een oude school die tijdens de genocide als concentratiekamp is omgebouwd. Nu is het een museum om de genocide, die lang ontkend werd door het westen, aan de wereld te laten zien. Er zijn veel afbeeldingen te zien van de martelprakijken die gebruikt werden. Het engste vond ik de pasfoto’s van elke gevangene die met duizenden aan de muren hangen. Aan de kwaliteit van de foto zie je hoe kort geleden dit alles gebeurd is. De rivierkade is de enige plek waar aan stadsonwikkeling is gedaan. Het is mooi aangelegd en het is een plek waar veel mensen komen zitten om naar voorbijgangers te kijken of om even te genieten van de rustig glijdende stroom.
Om niet van stad naar stad te reizen zoeken we de kust op en gaan we naar Kep, een klein kustdropje waar de locals graag hun weekend doorbrengen. Het is een vreemde plek waar om de kilometer een soort centrum is met wat hostels en wat winkeltjes. Het echte centrum is een rastervormig stratenplan met veel grote villa’s en gebouwen die voor de helft verlaten en in verval zijn. Er zijn ook grote nieuwe wegen met drie baanvakken in elke richting die ineens ophouden en een klein baantje worden. Vlakbij hebben ze een klein natuurgebied waar de nonnen zich in hebben terug getrokken en waar je even de bossen in kan. Het dorp heeft iets van vergane glorie maar is heel rustig en aangenaam.
Een van de grote problemen in de Aziatische landen is volgens mij afval en hun mentaliteit hier rond. Overal waar je komt zie je afval liggen en plastiek zakjes fladeren. In de steden vind je weinig tot geen vuilbakken dus lopen we vaak lang met ons afval in de hand tot we een vuilbak vinden. Dit zie je Aziaten nooit doen, afval laat je vallen of smijt je uit het raam van je auto of de trein. Zelfs op de mooiste natuurwegen zien we afval uit een autoraam komen. Dat is spijtig om te zien. Onbedoelt zijn ze zo wel erg eerlijk over hun afval, we maken te veel afval, punt. Terwijl we bij ons dat afval zo snel mogelijk verwijderen van het zicht en onder een mooie gras berg verstoppen (de manenschijn) of in brand steken zodat we er vanaf zijn en aan de oorzaak niet hoeven te denken. Langs de andere kant is het duidelijk dat ze wel andere problemen hebben dan een beetje afval, zoals armoede en de infrastructuur van hun land waardoor afval op de laatste plaats komt. Al bij al bij is de Aziatische cultuur een hele aanpassing met zijn goede en slechte kanten.
Groeten en tot een volgende
Lukas en Ellen
Cambodja is een Aziatisch land en lijkt daarin erg op Thailand maar het zijn de kleine verschillen die ons opvallen. Zoals de wegen: ze zijn beduidend slechter als die van hun buurland, veel putten en gravel met veel stof als gevolg. De taal en het geschrift veranderen ook maar dit is niet echt opvallend want het blijft heel onverstaanbaar. Ze zijn een stuk minder nationalistisch, maar de Thaien hierin kloppen lijkt me onmogelijk. Ze maken hetzelfde soort eten maar in Thailand smaakte het een stuk beter. En ze gebruiken twee munten door elkaar, de US Dollar is de meest gangbare en de Riel wordt gebruikt voor alles wat kleiner is dan een dollar (enkel de Dollar briefjes worden gebruikt). Het duurt al even om je aan een nieuwe munt aan te passen maar met twee munten door elkaar duurt het nog langer. Het land is een stuk armer en minder ontwikkeld als hun buur. Er zijn veel bedelaars en de verkopers en tuktuk chauffeurs belagen je bij elke stap die je neemt in de hoop dat je van hun dienst gebruik maakt. Deze armoede is te begrijpen omdat ze nog maar 40 jaar geleden een verschikkelijke genocide hebben meegemaakt. In deze vier jaar durende bezetting van de Khmer Rouge (onder leiding van Pol Pot) zijn 1,7 miljoen mensen gestorven door hongersnood, slechte medische zorg of afgemaakt voor onbewezen landverraad. De scholen en ziekenhuizen werden als overbodig beschouwd en stopgezet en intelectuelen werden bij bosjes afgemaakt, waardoor het land ineen stuikte en armoede en hongersnood de plak zwaaiden.
We belanden in Siem Reap, een stoffige arme stad met nabijgelegen de giganstische ruïnes van de vroegere beschaving die in de 11de eeuw deze streek bewoonden. Een van deze ruïnes is het alom gekende en bezochte Ankor Wat, een prachtige grote tempel die nog in goede staat verkeert. We zien de prachtige torens van kleur veranderen bij de zonsopgang. De grote tempel heeft een ongeloofelijke symmetrie en wanneer we dichterbij kijken zien we de uitgebijtelde detaillering op de muren. Het een ongelooflijk bouwsel. Die zelfde dag bezoeken we nog verschillende nabijgelegen tempels waarvan er twee uitschieten. De eerste, de Bayon tempel, lijkt in het begin op een grote hoop rotsblokken zonder veel structuur, maar wanneer we de tempel betreden zien we de orde van zeer veel verschillende torens met op elke toren vier uitgehouwen gezicht in elke wind richting. De tweede,Preah Khan, heeft weinig restauratiewerken ondergaan waardoor je kan zien hoe de jungle de tempel overneemt. We zien hele gangen die ingestort zijn door het gewicht van een boom die erbovenop groeit. En boomwortels die grote stenen naar believen verplaatsen zoals zij het willen. Tussen alle jungle kan je nog steeds de grootsheid en de pracht van de tempel zien en voorstellen. Wanneer we met een tuktuk van tempel naar tempel door de hitte rijden voel je hoe groots de beschaving was die hier vroeger leefde.
’s Avonds gaan we naar een circusvoorstelling zien in Siem Reap. Een normaal circus moet rondtrekken om keer op keer hun tent vol te krijgen met nieuwe toeschouwers, maar deze kan gewoon op dezelfde plek blijven door de vele nieuwe toeristen die dag in dag uit het stadje bezoeken. Hun kunde en kunsten waren zeer spectaculair en op hoog niveau, hun verhaal en acteerkunsten waren van mindere kwaliteit maar het meest bewonderenswaardige aan de groep is dat het een circusschool is die kinderen van de straat haalt om ze met een circusopleiding een beter leven te schenken.
Phnom Phen is de hoofdstad gelegen langs de Tonle Sap rivier en de machtige Mekong rivier. Het is een grote drukke stad waar rijk en arm naast elkaar leven. Je ziet veel dikke nieuwe Land Rovers en straatarme bedelaars. Er zijn grote netjes onderhouden lanen die door franse invloed gebouwt lijken te zijn maar de charme van de chans elysee niet kunnen waarmaken. We bezoeken The Royal Palace, een groot complex met prachtige tuinen en gouden gebouwen. Omdat het zondag is loopt het vol met Cambodjanen die de trots van hun land komen bezichtigen. We bezoeken ook het Tuol Sleng museum, dit is een oude school die tijdens de genocide als concentratiekamp is omgebouwd. Nu is het een museum om de genocide, die lang ontkend werd door het westen, aan de wereld te laten zien. Er zijn veel afbeeldingen te zien van de martelprakijken die gebruikt werden. Het engste vond ik de pasfoto’s van elke gevangene die met duizenden aan de muren hangen. Aan de kwaliteit van de foto zie je hoe kort geleden dit alles gebeurd is. De rivierkade is de enige plek waar aan stadsonwikkeling is gedaan. Het is mooi aangelegd en het is een plek waar veel mensen komen zitten om naar voorbijgangers te kijken of om even te genieten van de rustig glijdende stroom.
Om niet van stad naar stad te reizen zoeken we de kust op en gaan we naar Kep, een klein kustdropje waar de locals graag hun weekend doorbrengen. Het is een vreemde plek waar om de kilometer een soort centrum is met wat hostels en wat winkeltjes. Het echte centrum is een rastervormig stratenplan met veel grote villa’s en gebouwen die voor de helft verlaten en in verval zijn. Er zijn ook grote nieuwe wegen met drie baanvakken in elke richting die ineens ophouden en een klein baantje worden. Vlakbij hebben ze een klein natuurgebied waar de nonnen zich in hebben terug getrokken en waar je even de bossen in kan. Het dorp heeft iets van vergane glorie maar is heel rustig en aangenaam.
Een van de grote problemen in de Aziatische landen is volgens mij afval en hun mentaliteit hier rond. Overal waar je komt zie je afval liggen en plastiek zakjes fladeren. In de steden vind je weinig tot geen vuilbakken dus lopen we vaak lang met ons afval in de hand tot we een vuilbak vinden. Dit zie je Aziaten nooit doen, afval laat je vallen of smijt je uit het raam van je auto of de trein. Zelfs op de mooiste natuurwegen zien we afval uit een autoraam komen. Dat is spijtig om te zien. Onbedoelt zijn ze zo wel erg eerlijk over hun afval, we maken te veel afval, punt. Terwijl we bij ons dat afval zo snel mogelijk verwijderen van het zicht en onder een mooie gras berg verstoppen (de manenschijn) of in brand steken zodat we er vanaf zijn en aan de oorzaak niet hoeven te denken. Langs de andere kant is het duidelijk dat ze wel andere problemen hebben dan een beetje afval, zoals armoede en de infrastructuur van hun land waardoor afval op de laatste plaats komt. Al bij al bij is de Aziatische cultuur een hele aanpassing met zijn goede en slechte kanten.
Groeten en tot een volgende
Lukas en Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
