Noordereiland afgerond
Door: lukas en ellen
Blijf op de hoogte en volg Lukas
01 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Wellington
Noordereiland afgerond
Ondertussen zijn we in Wellington beland. Een kleinere stad dan Auckland, 190.000 inwoners, maar wel veel gezelliger. Ze hebben hier een gezellige waterkant met een springtoren waar je van de kade van verschillende hoogtes het water in kan springen (dat hebben we in Antwerpen ook nodig). Er is hier zelfs een gratis nationaal museum (Te Papa) en de stad barst van de gezellige koffiehuisje met zeer lekkere straffe koffie. De stad ligt in een baai en is in zijn grootte beperkt door de omliggende heuvels. De buitenwijken liggen daarom wat verder in verschillende valleien. We hebben ook enkele omliggende heuvels beklommen om de stad volledig te zien. Hier zien we dat elk vlak stukje benut is om te bebouwen en alles omringt en gescheiden wordt door stijle, groene beboste hellingen.
Nog enkel impressies van Nieuw Zeeland. Ik leuter maar wat over de dingen die me hier opvallen, ze zijn niet allemaal even interessant maar het is maar om een gevoel te geven van hoe het hier is. Om het echt te ervaren moet je maar eens tot hier komen.
Dus die impressies: Er is hier maar 1 autosnelweg. Die gaat van 50 km voor Auckland tot 50 km na Auckland. De rest zijn tweebaanvakswegen (1 in elke richting) waar je 100 mag knallen door het glooiende landschap. Scherpe bochten zijn goed voorzien van een suggestiesnelheid om hem veilig te nemen. Wanneer er een dorp is moet je 50 rijden (60 70 80 en 90 wordt ook soms gebruikt in de buurt van dorp en steden maar 100 en 50 zijn de meest voorkomende snelheden). Hun wegen zijn meestal goed maar als er wegenwerken zijn leggen ze een soort kleine grind op de weg die opwipt als je erover rijdt. Hierdoor klinkt je auto als een regenpijn (instrument) als je er tegen 50 over rijdt.
Er zijn veel aziatische migranten met daaronder vooral Indiëers en Chinezen. Deze laatste zijn doorgedrongen tot in de kleinste dorpen. Er zijn maar heel soms Afrikanen of Arabieren te bespeuren. En er zijn weinig tot geen Zuid-Amerikanen. De toeristen bestaan vooral uit Europeanen met als grote winnaar de Duitsers.
Het landschap bestaat vaak uit glooiende graslanden, deze zijn niet zoals Noord Frankrijk omdat de heuvels stijler omhoog en omlaag gaan. Hierdoor doet het denken aan een teletubbie/hobbit landschap. De bossen hebben een grote biodiversiteit met veel verschillende bomen en planten. Varens groeien hier groot als palmbomen, eveneens in veel verschillende vormen. Ze zijn ook allom aanwezig in alle bossen, het is dan ook begrijpelijk dat dit het symbool van dit land is. Je ziet hrt overal opduiken, zoals op de truitjes van het rugbyteam (the all blacks) en de vliegtuigmaatschappij. Op het vlak van dieren zijn het de vogels die domineren, kleine volgens met grappige staarten in de vorm van een waaier (fantales), vogels die een zeer uitzonderlijke lokroep hebben, enzovoort. De kiwi hebben we nog niet kunnen aanschouwen omdat het een nachtdier is (enkel sommige opgezette exemplaren, een grappig dier wel). De zoogdieren die hier leven zijn vooral geimporteerd zoals knaagdieren : ratten, wezels, possums, walibies,...
Tussen deze bossen en glooiende landschappen staan er grote vulkanen en vulkaanmassieven, twee daarvan hebben we bewandeld/beklommen. Het Tongariro National Park is een gebied met drie vulkanen en Mt Taranaki (Mt Egmont) is een alleenstaande vulkaan midden in een tamelijk vlak landschap die 2518 meter oprijst. Bovenop op de top en in de krater is de sneeuw zo wit dat het pijn doet aan de ogen. Deze klim was hard werken, klauteren en zwoegen maar de top bereiken was een echte verademing en verovering. De wolken en mist sloten ons soms in maar af en toe was er een gat in de wolken dat voor een prachtig zicht zorgde. Spijtig dat je op een bepaald moment dan toch aan de tocht naar beneden moet beginnen!
Benieuwd wat het zuidereiland ons allemaal te bieden heeft.
Groeten, tot schrijfs
Ondertussen zijn we in Wellington beland. Een kleinere stad dan Auckland, 190.000 inwoners, maar wel veel gezelliger. Ze hebben hier een gezellige waterkant met een springtoren waar je van de kade van verschillende hoogtes het water in kan springen (dat hebben we in Antwerpen ook nodig). Er is hier zelfs een gratis nationaal museum (Te Papa) en de stad barst van de gezellige koffiehuisje met zeer lekkere straffe koffie. De stad ligt in een baai en is in zijn grootte beperkt door de omliggende heuvels. De buitenwijken liggen daarom wat verder in verschillende valleien. We hebben ook enkele omliggende heuvels beklommen om de stad volledig te zien. Hier zien we dat elk vlak stukje benut is om te bebouwen en alles omringt en gescheiden wordt door stijle, groene beboste hellingen.
Nog enkel impressies van Nieuw Zeeland. Ik leuter maar wat over de dingen die me hier opvallen, ze zijn niet allemaal even interessant maar het is maar om een gevoel te geven van hoe het hier is. Om het echt te ervaren moet je maar eens tot hier komen.
Dus die impressies: Er is hier maar 1 autosnelweg. Die gaat van 50 km voor Auckland tot 50 km na Auckland. De rest zijn tweebaanvakswegen (1 in elke richting) waar je 100 mag knallen door het glooiende landschap. Scherpe bochten zijn goed voorzien van een suggestiesnelheid om hem veilig te nemen. Wanneer er een dorp is moet je 50 rijden (60 70 80 en 90 wordt ook soms gebruikt in de buurt van dorp en steden maar 100 en 50 zijn de meest voorkomende snelheden). Hun wegen zijn meestal goed maar als er wegenwerken zijn leggen ze een soort kleine grind op de weg die opwipt als je erover rijdt. Hierdoor klinkt je auto als een regenpijn (instrument) als je er tegen 50 over rijdt.
Er zijn veel aziatische migranten met daaronder vooral Indiëers en Chinezen. Deze laatste zijn doorgedrongen tot in de kleinste dorpen. Er zijn maar heel soms Afrikanen of Arabieren te bespeuren. En er zijn weinig tot geen Zuid-Amerikanen. De toeristen bestaan vooral uit Europeanen met als grote winnaar de Duitsers.
Het landschap bestaat vaak uit glooiende graslanden, deze zijn niet zoals Noord Frankrijk omdat de heuvels stijler omhoog en omlaag gaan. Hierdoor doet het denken aan een teletubbie/hobbit landschap. De bossen hebben een grote biodiversiteit met veel verschillende bomen en planten. Varens groeien hier groot als palmbomen, eveneens in veel verschillende vormen. Ze zijn ook allom aanwezig in alle bossen, het is dan ook begrijpelijk dat dit het symbool van dit land is. Je ziet hrt overal opduiken, zoals op de truitjes van het rugbyteam (the all blacks) en de vliegtuigmaatschappij. Op het vlak van dieren zijn het de vogels die domineren, kleine volgens met grappige staarten in de vorm van een waaier (fantales), vogels die een zeer uitzonderlijke lokroep hebben, enzovoort. De kiwi hebben we nog niet kunnen aanschouwen omdat het een nachtdier is (enkel sommige opgezette exemplaren, een grappig dier wel). De zoogdieren die hier leven zijn vooral geimporteerd zoals knaagdieren : ratten, wezels, possums, walibies,...
Tussen deze bossen en glooiende landschappen staan er grote vulkanen en vulkaanmassieven, twee daarvan hebben we bewandeld/beklommen. Het Tongariro National Park is een gebied met drie vulkanen en Mt Taranaki (Mt Egmont) is een alleenstaande vulkaan midden in een tamelijk vlak landschap die 2518 meter oprijst. Bovenop op de top en in de krater is de sneeuw zo wit dat het pijn doet aan de ogen. Deze klim was hard werken, klauteren en zwoegen maar de top bereiken was een echte verademing en verovering. De wolken en mist sloten ons soms in maar af en toe was er een gat in de wolken dat voor een prachtig zicht zorgde. Spijtig dat je op een bepaald moment dan toch aan de tocht naar beneden moet beginnen!
Benieuwd wat het zuidereiland ons allemaal te bieden heeft.
Groeten, tot schrijfs
-
02 Februari 2015 - 09:45
Moeke:
Hallo Lukas en Ellen,
het klinkt allemaal heel uitnodigend misschien komt het ooit nog wel eens van (in mijn volgend leven dan)
bedankt voor de fotoos
Hier schijnt de zon ook maar de temperatuur is iets minder denk ik
dikke kussen en genieten maar
-
02 Februari 2015 - 10:44
Agnes:
Hallo Ellen en Lucas,
Jullie zien er super gelukkig uit op die foto. Trouwens het zijn prachtige foto's. Mijn kennis van Nieuw-Zeeland neemt toe. Ondertussen de atlas erbij genomen, dan wordt het allemaal wat echter, en kan ik jullie reis wat beter volgen. Wij dromen verder op jullie verslag en wie weet ooit ......... Jullie zijn in ieder geval goe bezig want dat jullie genieten dat staat vast. Hier gaat het leven gewoon verder druk druk ......en fris, fris .. .. en dan even mijmeren en dromen bij lezen van jullie avonturen dus ook wel gezellig. Tot ..........
Agnes -
02 Februari 2015 - 13:44
An Schrijvers:
Hey globetrotters,
Dank je wel voor het verslagje! Toch leuk dat we jullie reilen en zeilen wat kunnen volgen. En zo te lezen hebben jullie het er dik naar jullie zin?! Groot gelijk, genieten maar ... met een grote G!!!
Ben jaloers, want hier was het vanmorgen weer koekenbak: auto wit en goed gevroren :(
Groetjes en dikke knuffel, tant'An :) -
02 Februari 2015 - 18:07
Reintje En Herman Desloovere Kerremans:
Hallo Ellen en Lukas
Dank voor je reisverslag zo reizen wij een beetje mee
en leren Nieuw Zeeland een beetje kennen.Geniet verder
met volle teugen het is jullie gegund.
Kusje Oma en Opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
